kuriozum

Święta z gilotyną w tle

Opublikowano by Maciej Polak

Obywatela Kapeta nie dało się ścinać wielokrotnie, człowiek raz uśmiercony pozostaje na ogół nieżywy. Niedogodność tę rozwiązano gilotynoując obrazy i popiersia. Podczas jednego ze świąt rewolucyjnych w Evreux kat ścina portret Ludwika XVI, po czym afektowanie ukazuje dobrym ludziom poszarpany fragment płótna i wrzuca go do koszyka. „Donoszą z Chartres – czytamy w „Annales patriotiques et littéraires” – że w oczekiwaniu na oryginał zgilotynowano popiersie zdrajcy Pétiona”. (16 listopada 1793) Widzowie są zadowoleni, chłoną widowiska. Świąt rewolucyjnych przybywa, większość z nich z omija otwartą przemoc. Święto 10 sierpnia (rocznica obalenia monarchii) jest pomyślane jako spektakl narodzin wolności. „W Paryżu, (…) na placu Bastylii kolosalna Natura unosi oburącz ciężkie piersi, z których tryska woda i u których pije ją z kielicha każdy z komisarzy Zgromadzeń Podstawowych” 1.

Czytaj dalej →

  1. Mona Ozouf  ”Święto rewolucyjne 1789-1799″ Warszawa 2008, str. 108 ↩

George Psalmanazar (1679-1763)

Opublikowano by Maciej Polak

George Psalmanazar urodził się w roku 1679, z pochodzenia był Francuzem. Nie wiadomo, jak się nazywał naprawdę, nigdy nie podał swego prawdziwego imienia. Inspiracją dla pseudonimu był biblijny król Asyrii – Shalmaneser. Psalmanazar był stosunkowo dobrze wykształcony, jak na swoje możliwości, znał nawet łacinę. Po krótkim epizodzie nauczycielskim wybrał karierę wędrownego żebraka, usiłując wmówić napotkanym, że jest pielgrzymującym Irlandczykiem, jednak Irlandia nie była aż tak odległym krajem, by ktoś nie mógł go zdemaskować.

Czytaj dalej →

Xenorphica i Aeolopantalon

Opublikowano by Maciej Polak

Filip de Girard (1775 – 1845) – wynalazca najbardziej znany ze swego wkładu w rozwój maszyn tkackich i poniekąd założenia Żyrardowa, która to osada od jego nazwiska wzięła swą nazwę, opracował też między innymi nowy sposób przyrządzania konserw mięsnych, machinę do rozwiązywania równań i parowy karabin maszynowy. “Czterech ludzi miało obsługiwać tę maszynę, mogącą dawać trzydzieści strzałów na minutę a obsługa sprowadzała się do utrzymania ogniska, dokładania kul i poruszania korby.(…) Przewidziane było nawet rozsadzenie całej maszyny, jako ostateczny środek obronny.”

Czytaj dalej →