Cytat z książki Georgesa Vigarello „Historia czystości i brudu” Warszawa 2012, str.133-134

„Pojawia się (…) po 1740 roku, niespotykany wcześniej obiekt występujący w inwentarzach szlachty i rachunkach wybitnych meblarzy; nazywa się go „krzesłem czystości” lub, już wtedy, „bidtetem”. Wchodzi on do użytku pod koniec lat dwudziestych XVIII wieku.

Louis-Léopold Boilly „La Toilette intime ou la Rose effeuillée”

Pewnego dnia 1726 roku d’Argenson zostaje przyjęty przez panią de Prie podczas jej toalety. Następuje wymiana frazesów i stosownych formułek. Scena jest zwyczajna. Tymczasem panie de Prie siada nagle „na swoim bidecie” i przystępuje do toalety intymnej. D’Argenson pragnie się wycofać. Pani de Prie nalega. Atmosfera staje się afektowana. Gest dziwi swoją prozaicznością. Ważna jest tu jednak data. Nie ma nawet śladu tego przedmiotu w inwentarzu Malmaison w 1713 roku, podczas gdy jest obecny w 1750 roku. Podobnie Remy Peverie, meblarz-tokarz z ulicy auc Ours, pod szyldem „Belle Teste”, umie sporządzić w 1739 roku dziwne podwójne bidety, z oparciami.”

 

Maciej Polak